برگشت پانیا به ایران

سلام به پانی جونم و سلام به دوستان وبلاگیمون عذر مرا بابت کوتاهی و غیبت هشت ماهمون بپذیرید شاید هر کس دیگه هم جای من بود مجال نوشتن نداشت یا از حوصله اش خارج بود به هر حال خدا رو سپاس که الان اینجا هستم و می خوام از خاطرات شش ماه پیش تا حال رو واسه دختر نازم بنویسم.

الان که دارم این مطالب رو می نویسم پانیا جونم 2سال و 8ماه و 12روزشه

ما 18 اسفند 92 بعد از اینکه همه کارامون رو انجام دادیم و بطور اتفاقی صاحبخونمون هم جوابمون کرد تصمیم گرفتیم خونه رو خالی کنیم و اسبابامون رو هم تو انباری گذاشتیم و راهی امریکا شدیم و برای دو ماه ونیم بلیط رفت و برگشت گرفتیم خلاصه راهی شدیم و رفتیم اونجا یه ماهی خونه عمو موندیم تو این مدت بابایی تصمیم گرفت سر کار بره زود هم کار پیدا کرد ما تو ایالت تگزاس شهر دالاس بودیم ،اونجا باید حتما ماشین داشته باشی تا بتونی اینور و اونور بری ،واسه همین تصمیم گرفتیم یه ماشین پیدا کنیم و بخریم از اونجایی که هم چیز قسطیه ما گرفتار قسط ماشین و خونه شدیم و موقع بلیط مجبور شدیم بلیط رو بسوزونیم  مخارج اونجا خیلی بالاست و برا ی هریه نفر یه نفر باید کار کنه مثلا برای ما که سه نفریم سه نفر باید کار می کرد مالیات ،اینترنت ، پول اب و برق ، بنزین ،حقوق یه نفره،دیگه کرایه خونه و خوردو خوراک هم به کنار ،پول مهد کودک هم یه حقوق می خواد و ........

زندگی تو غربت خیلی سخته ادمها از صبح تا شب عین ادم اهنی کار می کنن

حالا ما برگشتیم ، خدا رو شکر که همه چیز خوبه و به زودی به خونه جدیدمون میریم

ومن خوشحالم چون کلی تجربه کسب کردم و یه زندگی دیگه رو تجربه کردم و حتما در برنامه اینده پانیا جونم این هست که اگه دوست داشت بره حتما به خواستش می رسه و چه بهتر که تحصیلات دانشگاهیشو اونجا ادامه بده که این خواسته قلبی منه.حالا باید سالی یه بار بریم تا سیتزنی که ایشالله به اونم می رسیم.